Arcybiskup Antoni Baraniak stał się w ostatnich latach jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci polskiego episkopatu z okresu powojennego. Był to trudny czas dla Kościoła, z którym bezpardonową walkę podjęła komunistyczna władza. Jednym z najbardziej bolesnych wydarzeń tego okresu było aresztowanie w nocy z 25 na 26 września 1953 r. prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego oraz kierownika prymasowskiego sekretariatu bp Antoniego Baraniaka. Prymasa przez kolejne trzy lata przytrzymywano w miejscach odosobnienia, natomiast bp Baraniak został przewieziony do Aresztu Śledczego Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Tam przez trzy lata poddawany był brutalnemu śledztwu przez komunistycznych oprawców. Był m.in. 145 razy przesłuchiwany, niekiedy po kilkanaście godzin, zrywano mu paznokcie, przetrzymywano przez wiele dni bez ubrania w lodowatej, pełnej fekaliów celi.^. Mimo okrutnych tortur fizycznych i psychicznych nie dał się złamać i nie obciążył prymasa, na czym zależało komunistycznym służbom.